Κι αυτή η διαφορά… μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που μιλάς στον εαυτό σου.
Πόσες φορές έχεις νιώσει αδύναμη; Σαν να μην μπορείς να ανταποκριθείς σε τίποτα. Σαν να έχεις χάσει όλη σου τη δύναμη. Σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά μέσα σου — ενώ, στην πραγματικότητα, έχεις απλώς εξαντληθεί.
Γιατί δεν είσαι αδύναμη. Είσαι κουρασμένη. Και ίσως δεν το έχεις καταλάβει ακόμη.
Η κόπωση δεν φωνάζει πάντα. Κάποιες φορές κρύβεται πίσω από την υπερευαισθησία, το κλάμα χωρίς λόγο, την απομόνωση, τη σιωπή. Άλλες φορές, μεταφράζεται σε ενοχές γιατί "δεν προλαβαίνεις", "δεν είσαι αρκετά δυνατή", "δεν είσαι όπως πριν", "δεν είσαι όπως η συνάδελφος, η φίλη".
Αλλά όλοι έχουμε διαφορετικές αντοχές. Και είναι απόλυτα ΟΚ να μην μπορείς όσα μπορούν άλλοι. Δεν σημαίνει τίποτα για την αξία σου. Δεν σε κάνει λιγότερη. Σε κάνει ειλικρινή με τον εαυτό σου.
Η αδυναμία που νιώθεις μπορεί να είναι ένα κάλεσμα: να σταματήσεις. Να πάρεις λίγο χρόνο να ξεκουραστείς. Να ακούσεις το σώμα σου, το μυαλό σου, την ψυχή σου. Όχι να παραιτηθείς — αλλά να σε φροντίσεις για να επανέλθεις όταν είσαι ξανά έτοιμη.
📍 Την επόμενη φορά που θα πας να πεις «δεν έχω δύναμη», δοκίμασε να ρωτήσεις: "Μήπως χρειάζομαι ξεκούραση;"
Και αν η απάντηση είναι "ναι" — να τη δώσεις. Γιατί δεν είσαι φτιαγμένη να αντέχεις τα πάντα. Είσαι φτιαγμένη να νιώθεις.
Και μέσα στη φροντίδα, θα θυμηθείς: Η δύναμή σου είναι ακόμη εκεί. Απλώς... περιμένει να τη σεβαστείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου