Άρθρο μου ου δημοσιεύτηκε στο parentshug.gr
https://www.parentshug.eu/efivia-aftoi-agnostoi/?fbclid=IwAR3pJd3XZ3CCzQhTMrvWwAB71Y2iFsHBAsl3HKQJ-pwai_nnwWjsf-A-XHg
Όταν γινόμαστε γονείς και οι μεγαλύτεροι στο περιβάλλον μας μας ακούσουν να διαμαρτυρόμαστε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τα παιδιά μας, το πιθανότερο είναι να μας πουν τη γνωστή ρήση. “Μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα – μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα”. Kαι να μας εξηγήσουν ότι πριν το καταλάβουμε τα παιδάκια μας θα γίνουν από γλυκά και χαριτωμένα, σκυθρωπά και επικριτικά. Εφηβεία. Θα απορρίπτουν τις επιλογές μας και θα μας περιμένουν στη γωνία για να μας κάνουν επίθεση.
Αυτό συμβαίνει γιατί στην εφηβεία τα παιδιά αρχίζουν και απομυθοποιούν τους γονείς και αρχίζουν να διαμορφώνουν τη δική τους προσωπικότητα. Αποκτούν τη δική τους οπτική και κρίση στα πράγματα. Γι’ αυτό υπάρχουν οι έντονες διαφωνίες και εντάσεις με τους γονείς. Αυτό είναι ένα στάδιο που είναι απαραίτητο ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να γίνουν ενήλικες. Ενήλικες που πατούν στα πόδια τους, ξέρουν τι θέλουν και διατυπώνουν τη δική τους άποψη.
Οπότε, γονείς με παιδιά στην εφηβεία, οπλιστείτε με υπομονή!
Οπλιστείτε με υπομονή γιατί θα σας χρειαστεί σίγουρα. Μην ξεχνάτε ότι είναι μία φάση που θα περάσουν τα παιδιά και μετά τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας
Τα παιδιά, παρόλο που φαίνεται ότι μας «εχθρεύονται», μας έχουν ανάγκη. Χρειάζονται να νιώθουν ασφάλεια ότι μπορούν να μας μιλήσουν για τις ανησυχίες και τους φόβους τους -όταν θέλουν εκείνα-. Θέλουν να μπορούν να μας ρωτήσουν για πράγματα που τα απασχολούν και να πάρουν απαντήσεις. Θέλουν να μας εκμυστηρευτούν γεγονότα, ξέροντας ότι δεν θα τα κρίνουμε ή ακόμα χειρότερα επικρίνουμε.
Έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά θέματα και να αφομοιώσουν καινούργια δεδομένα. Να διαχειριστούν τον χρόνο τους και να ανταπεξέλθουν στο πιεστικό τους πρόγραμμα. Να βρουν ισορροπίες με τους φίλους τους και με πιέσεις που μπορεί να τους ασκούνται από αυτούς. Να είναι σε θέση να τα βγάλουν σε πέρας με κλίκες. Να ρυθμίσουν την αγωνία τους να είναι αποδεκτά στον κύκλο των συνομηλίκων τους και τον φόβο μήπως τα απορρίψουν. Να μην παρασυρθούν από το δέλεαρ των ΜΜΕ, των κινητών και του διαδικτύου. Σε όλα αυτά χρειάζονται τους γονείς τους δίπλα τους, όσο και να μην θέλουν να το παραδεχτούν.
Οι γονείς
Οι γονείς, λοιπόν. Αφού ξεπεράσουν το πρώτο σοκ από την αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών τους . Και αφού ξεπεράσουν τη διαφορετική σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους… Και αφού αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους δεν τους χρειάζονται πια για τα πάντα. Και δεν είναι πια «θεοί» γι’ αυτά… Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάτι δεν έχουν κάνει καλά ως γονείς. Είναι πολύ χρήσιμο να αποδεχτούν τη νέα κατάσταση. Να βρουν τρόπους όσο το δυνατόν καλύτερης διαχείρισης των θεμάτων που προκύπτουν. Να βρουν τρόπους διαχείρισης του φόβου που τους διακατέχει. Του φόβου για το πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τα παιδιά και οι ίδιοι αυτά τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας.
Το βασικότερο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν στο σπίτι συνθήκες, όπου τα παιδιά θα νιώθουν ελεύθερα. Θα νιώθουν ασφαλή και άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τις αγωνίες, τους φόβους και τους προβληματισμούς τους. Θα μπορούν να εμπιστευτούν τους γονείς τους.
Εάν υπάρχει τέτοιο κλίμα στο σπίτι είναι πιο πιθανό να είναι ανοιχτοί οι έφηβοι να ακούσουν. Να ακούσουν και τους προβληματισμούς των γονιών τους. Να λαμβάνουν υπόψη τους τις συμβουλές και τις αξίες τους, να μπουν στη διαδικασία να κατανοήσουν την ενήλικη οπτική τους.
Οι επικρίσεις στην εφηβεία, οι εντάσεις, οι νουθεσίες, οι τιμωρίες και οι περιορισμοί δεν θα βοηθήσουν.
Οι γονείς οπλισμένοι με υπομονή θα είναι χρήσιμο να καλλιεργήσουν τη δεξιότητα να είναι καλοί ακροατές. Να αποδεχτούν τους εφήβους και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την οπτική τους. Πώς θα ελέγχουν εκείνοι τις κινήσεις τους. Πώς να ενεργοποιήσουν τα ίδια τα παιδιά τους για να μπορούν να πατάνε στα πόδια τους. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να παίρνουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους.
