Έφηβοι αυτοί οι άγνωστοι

Άρθρο μου ου δημοσιεύτηκε στο parentshug.gr 

https://www.parentshug.eu/efivia-aftoi-agnostoi/?fbclid=IwAR3pJd3XZ3CCzQhTMrvWwAB71Y2iFsHBAsl3HKQJ-pwai_nnwWjsf-A-XHg

 Όταν γινόμαστε γονείς και οι μεγαλύτεροι στο περιβάλλον μας μας ακούσουν να διαμαρτυρόμαστε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τα παιδιά μας, το πιθανότερο είναι να μας πουν τη γνωστή ρήση. “Μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα – μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα”. Kαι να μας εξηγήσουν ότι πριν το καταλάβουμε τα παιδάκια μας θα γίνουν από γλυκά και χαριτωμένα, σκυθρωπά και επικριτικά. Εφηβεία. Θα απορρίπτουν τις επιλογές μας και θα μας περιμένουν στη γωνία για να μας κάνουν επίθεση.

Αυτό συμβαίνει γιατί στην εφηβεία τα παιδιά αρχίζουν και απομυθοποιούν τους γονείς και αρχίζουν να διαμορφώνουν τη δική τους προσωπικότητα. Αποκτούν τη δική τους οπτική και κρίση στα πράγματα. Γι’ αυτό υπάρχουν οι έντονες διαφωνίες και εντάσεις με τους γονείς. Αυτό είναι ένα στάδιο που είναι απαραίτητο ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να γίνουν ενήλικες. Ενήλικες που πατούν στα πόδια τους, ξέρουν τι θέλουν και διατυπώνουν τη δική τους άποψη.

Οπότε, γονείς με παιδιά στην εφηβεία, οπλιστείτε με υπομονή!

Οπλιστείτε με υπομονή γιατί θα σας χρειαστεί σίγουρα. Μην ξεχνάτε ότι είναι μία φάση που θα περάσουν τα παιδιά και μετά τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας

Τα παιδιά, παρόλο που φαίνεται ότι μας «εχθρεύονται», μας έχουν ανάγκη. Χρειάζονται να νιώθουν ασφάλεια ότι μπορούν να μας μιλήσουν για τις ανησυχίες και τους φόβους τους -όταν θέλουν εκείνα-. Θέλουν να μπορούν να μας ρωτήσουν για πράγματα που τα απασχολούν και να πάρουν απαντήσεις. Θέλουν να μας εκμυστηρευτούν γεγονότα, ξέροντας ότι δεν θα τα κρίνουμε ή ακόμα χειρότερα επικρίνουμε.

Έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά θέματα και να αφομοιώσουν καινούργια δεδομένα. Να διαχειριστούν τον χρόνο τους και να ανταπεξέλθουν στο πιεστικό τους πρόγραμμα. Να βρουν ισορροπίες με τους φίλους τους και με πιέσεις που μπορεί να τους ασκούνται από αυτούς. Να είναι σε θέση να τα βγάλουν σε πέρας με κλίκες. Να ρυθμίσουν την αγωνία τους να είναι αποδεκτά στον κύκλο των συνομηλίκων τους και τον φόβο μήπως τα απορρίψουν. Να μην παρασυρθούν από το δέλεαρ των ΜΜΕ, των κινητών και του διαδικτύου. Σε όλα αυτά χρειάζονται τους γονείς τους δίπλα τους, όσο και να μην θέλουν να το παραδεχτούν.

Οι γονείς

Οι γονείς, λοιπόν. Αφού ξεπεράσουν το πρώτο σοκ από την αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών τους . Και αφού ξεπεράσουν τη διαφορετική σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους… Και αφού αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους δεν τους χρειάζονται πια για τα πάντα. Και δεν είναι πια «θεοί» γι’ αυτά… Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάτι δεν έχουν κάνει καλά ως γονείς. Είναι πολύ χρήσιμο να αποδεχτούν τη νέα κατάσταση. Να βρουν τρόπους όσο το δυνατόν καλύτερης διαχείρισης των θεμάτων που προκύπτουν. Να βρουν τρόπους διαχείρισης του φόβου που τους διακατέχει. Του φόβου για το πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τα παιδιά και οι ίδιοι αυτά τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας.

Το βασικότερο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν στο σπίτι συνθήκες, όπου τα παιδιά θα νιώθουν ελεύθερα. Θα νιώθουν ασφαλή και άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τις αγωνίες, τους φόβους και τους προβληματισμούς τους. Θα μπορούν να εμπιστευτούν τους γονείς τους.

Εάν υπάρχει τέτοιο κλίμα στο σπίτι είναι πιο πιθανό να είναι ανοιχτοί οι έφηβοι να ακούσουν. Να ακούσουν και τους προβληματισμούς των γονιών τους. Να λαμβάνουν υπόψη τους τις συμβουλές και τις αξίες τους, να μπουν στη διαδικασία να κατανοήσουν την ενήλικη οπτική τους.

Οι επικρίσεις στην εφηβεία, οι εντάσεις, οι νουθεσίες, οι τιμωρίες και οι περιορισμοί δεν θα βοηθήσουν.

Οι γονείς οπλισμένοι με υπομονή θα είναι χρήσιμο να καλλιεργήσουν τη δεξιότητα να είναι καλοί ακροατές. Να αποδεχτούν τους εφήβους και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την οπτική τους. Πώς θα ελέγχουν εκείνοι τις κινήσεις τους. Πώς να ενεργοποιήσουν τα ίδια τα παιδιά τους για να μπορούν να πατάνε στα πόδια τους. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να παίρνουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους.

Είσαι έτοιμος/η να δεις από άλλη σκοπιά τη σχέση και την επικοινωνία με τους γονείς σου;

Θέλεις να δεις πώς να την κάνεις πιο ποιοτική;

Κατέβασε τον οδηγό που δημιούργησα και βρες πολύτιμες συμβουλές και tips που θα σε βοηθήσουν.

https://www.subscribepage.com/odigos_epikoinonias_goneis

 

Δείτε πώς θα είστε αισιόδοξοι ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή σας!

Σημαντικό ρόλο για να παραμείνουμε αισιόδοξοι παίζει η οπτική με την οποία βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας.

Έτσι, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται αρνητική, όπως για παράδειγμα μία ανίατη ασθένεια, ίσως αποδειχτεί ότι έχει και θετική πλευρά.

Μπορεί να γίνει η αφορμή να αλλάξουμε συνήθειες και να αξιοποιήσουμε τις ικανότητές μας στο έπακρον.

Μπορεί να γίνει σύμμαχός μας για να μην λοξοδρομούμε.

Σίγουρα θα μας μάθει να είμαστε αισιόδοξοι απέναντι στη ζωή. Να βλέπουμε την ουσία και όχι την επιφάνεια.

Ακούμε συχνά ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Και όταν τύχουν αναποδιές, αναρωτιόμαστε αν αυτό ισχύει. Αναζητούμε τη θετική πλευρά της αρνητικής κατάστασης που βιώνουμε και πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας.

Βάσει επιστημονικών ερευνών, η αισιοδοξία είναι κάτι που μαθαίνεται με συστηματική και επίμονη εξάσκηση.

Αν καταφέρουμε να βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα και να εντοπίζουμε κάτι θετικό σε όλες τις καταστάσεις, τότε θα μπορούμε να μένουμε αισιόδοξοι. Θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που βιώνουμε τις δύσκολες καταστάσεις.

Ο καθένας μας είναι από τη φύση του αισιόδοξος. Ακόμη κι αν συνηθίζουμε να ανησυχούμε για το μέλλον, κατά βάθος η τάση μας είναι να πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Σημαντικό ρόλο για να παραμείνουμε αισιόδοξοι παίζει η οπτική με την οποία βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας.

Έτσι, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται αρνητική, όπως για παράδειγμα μία ανίατη ασθένεια, ίσως αποδειχτεί ότι έχει και θετική πλευρά. Μπορεί να γίνει η αφορμή να αλλάξουμε συνήθειες και να αξιοποιήσουμε τις ικανότητές μας στο έπακρον. Έτσι, η η αρρώστια μας θα είναι ο σύμμαχός μας για να μην λοξοδρομούμε. Θα μας μάθει να είμαστε αισιόδοξοι απέναντι στη ζωή. Θα βλέπουμε την ουσία και όχι την επιφάνεια. Θα μετράνε ακόμα και οι πιο μικρές χαρούμενες στιγμές. Θα έχουν σημασία και θα μας γεμίζουν χαρά, ακόμα και πράγματα που θεωρούμε δεδομένα.

Οι δύσκολες σχέσεις με τους γονείς ή τους συντρόφους μας είναι ένας άλλος τομέας που το να δούμε αλλιώς τα πράγματα, θα μας βοηθήσει να μείνουμε αισιόδοξοι. Αν δούμε τα γεγονότα από την πλευρά του σημαντικού άλλου, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αντίδρασή του. Επιπλέον είναι δυνατό, να δούμε αποτελεσματικά τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του. Όταν αντιλαμβανόμαστε μόνο τη δική μας πλευρά σε έναν τσακωμό ή μια διαφωνία, είναι πιθανόν να οδηγηθούμε σε μή ευχάριστες συμπεριφορές. Συμπεριφορές, οι οποίες δεν εμπεριέχουν καθόλου ενσυναίσθηση, κατανόηση και σεβασμό και μας οδηγούν σε διαρκή σύγκρουση με τους γύρω μας. Αν, όμως, μπούμε στα παπούτσια των άλλων, κατανοήσουμε τα κίνητρα και τις προθέσεις τους, το πιθανότερο είναι να αλλάξουμε στάση, και οι δύσκολες σχέσεις μας να βελτιωθούν.

Επίσης, αν καταφέρουμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια των άλλων, πιθανότατα θα εντοπίσουμε κι άλλες πτυχές μας. Το να δούμε πώς μας βλέπουν οι άλλοι, μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικό. Τόσο, που θα μας οδηγήσει να κάνουμε βήματα προς την αυτοπραγμάτωσή μας. Να αποδεχτούμε τις αδυναμίες μας που δεν είχαμε ιδέα ότι είχαμε, να δούμε κάποιες δεξιότητές μας που δεν αξιοποιούσαμε κ.ο.κ.

Αντί λοιπόν να παρασυρθούμε σε αρνητισμό και απαισιοδοξία, όταν τυχαίνουν εμπόδια, μπορούμε την κάθε δυσκολία να τη δούμε ως ευκαιρία για να αλλάξουμε την κατάσταση προς όφελός μας.

Η Δύναμη της Θεραπευτικής Σχέσης

Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι πολύτιμη κι ιδιαίτερη. Είναι μια σύνδεση που αποτελεί τον απαραίτητο και ανεκτίμητο μοχλό της θεραπευτικής αλλαγής.

Θεραπευτική σχέση

Η σύνδεση είναι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό οποιασδήποτε σχέσης, πόσο μάλλον της σχέσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Η σύνδεση στη θεραπευτική σχέση αφορά τόσο στην άμεση επαφή όσο και στο βαθύτερο νοητικό επίπεδο.

Η δημόσια παρατηρήσιμη σχέση αποτελείται από όλες τις επιμέρους επικοινωνίες που αναπτύσσονται στην εκάστοτε σχέση, κατά τη διάρκεια της οποίας και οι δύο πλευρές στέλνουν και δέχονται ποικίλα λεκτικά, φωνητικά και σωματικά μηνύματα.   

Π.χ. ο θεραπευόμενος αποφασίζει πόσο θα ανοιχτεί, τι θα αποκαλύψει και τι θα κρατήσει για τον εαυτό του, πώς θα μιλήσει, ο δε θεραπευτής επιλέγει με ποιο τρόπο θα προσεγγίσει τον θεραπευόμενο και πώς θα χειριστεί και θα αντιδράσει σε όσα του εκμυστηρεύεται εκείνος.

Σε όλη τη διάρκεια της κάθε συνεδρίας οι νοητικές αντιλήψεις του ενός για τον άλλο αναδιαμορφώνονται. Στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ των συνεδριών επίσης υπάρχει και διατηρείται η νοητική σχέση, αφού και οι δύο πλευρές κάνουν σκέψεις για την άλλη πλευρά και επανεξετάζουν και αξιολογούν το υλικό της συζήτησής τους.  

Ένας θεραπευτής παρά το ότι μπορεί να είναι ικανός να χρησιμοποιεί όσα έχει διδαχθεί στη θεωρία για να αντιληφθεί τις δυσκολίες του πελάτη του και έχει στη διάθεσή του πολυποίκιλες τεχνικές για την αποκάλυψη και την υπερκέραση αυτών των δυσκολιών, το σίγουρο είναι ότι η θεωρία και η τεχνική μεταδίδονται μέσα από την παρουσία και το είναι του θεραπευτή ως προσώπου, που είναι κλειδί στη διαδικασία της συμβουλευτικής. Η αποτελεσματική συμβουλευτική εξαρτάται από το πόσο λειτουργεί η θεραπευτική σχέση, τι συμβαίνει όταν αστοχεί και πώς μπορεί να επανορθωθεί.   

Ο θεραπευόμενος στη θεραπευτική διαδικασία

Ο θεραπευόμενος νιώθει έκδηλη φροντίδα από τη μεριά του θεραπευτή και έχει την αίσθηση ότι είναι ξεχωριστός για κάποιον (το θεραπευτή), κάτι που σπανίζει ή απουσιάζει από την εμπειρία των περισσότερων ανθρώπων. Έτσι, υπάρχει δυσκολία να την αποδεχτεί, να πιστέψει και να εμπιστευτεί το θεραπευτή, να θεωρήσει ότι είναι γνήσιο το ενδιαφέρον του, γι’ αυτό και απαιτείται χρόνος για να αρχίσει να λειτουργεί η σχέση.

Ο χρόνος αυτός ποικίλει ανάλογα με τον θεραπευόμενο και το πόσο γρήγορα θα αναπτυχθεί σύνδεση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου.    

Η θεραπευτική σχέση είναι κατά κοινή παραδοχή μία έντονη σχέση, που πολλά χρόνια μετά τη λήξη της παραμένει ζωντανή. Περισσότερο από τις τεχνικές και τη θεωρητική κατάρτιση του θεραπευτή τους αυτό που μετράει είναι η ποιότητα της σχέσης για την έκταση της ωφέλειας που αποκομίζει ο θεραπευόμενος.  

Η θεραπευτική σχέση στις διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις

Οι διαφορετικές συμβουλευτικές προσεγγίσεις απεικονίζουν με διαφορετικό τρόπο η καθεμία τη θεραπευτική σχέση. Ενδεικτικά, στην ψυχαναλυτική προσέγγιση μπορούμε να πούμε ότι ο θεραπευτής θεωρείται ως ένα δοχείο, τόπος-πρόσωπο στο οποίο μπορούν να εκδηλωθούν τα πιο οδυνηρά και καταστροφικά αισθήματα του θεραπευόμενου με ασφάλεια. Στη Γνωσιακή και Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική προσέγγιση ο θεραπευτής λειτουργεί περισσότερο ως δάσκαλος, προπονητής, επιστήμονας και φιλόσοφος.

Ο θεραπευτής υποστηρίζει τον θεραπευόμενο να μάθει νέες δεξιότητες, τονώνει και εκθειάζει τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες του, ενθαρρύνοντας τον και δίνοντάς του κίνητρα, ενώ παράλληλα, αμφισβητεί τις βασικές δυσλειτουργικές πεποιθήσεις και γνωστικά σχήματα του θεραπευόμενου. 

Στην αφηγηματική θεραπεία ο ρόλος του θεραπευτή προσομοιάζει με αυτόν του επιμελητή κειμένου, αφού σκοπός του είναι να εισηγείται στρατηγικές που ίσως να χρησιμοποιήσει ο θεραπευόμενος για να αποδομήσει, αναδομήσει και να αναδιηγηθεί την ιστορία του.

Στην προσωποκεντρική προσέγγιση η αγάπη είναι το βασικό συστατικό της σχέσης. Ο θεραπευτής είναι ανοιχτός στις δικές του ανάγκες και συναισθήματα κατά τη συνεδρία και αφήνεται να συναντήσει το θεραπευόμενο, με πλήρη αποδοχή του και χωρίς ετικέτες ή όρους, ώστε αυτός να μεταμορφωθεί από τη δύναμη της σχέσης «εγώ-εσύ».  

Οι βασικές συνθήκες της θεραπευτικής σχέσης

Οι βασικές συνθήκες μιας θεραπευτικής σχέσης συνοπτικά έχουν ως εξής: 

Άνευ όρων αποδοχή – Σεβασμός  

Η άνευ όρων αποδοχή είναι ικανότητα να βιώνουμε και να αντιμετωπίζουμε το θεραπευόμενο ως άτομο με αξία και αξιοπρέπεια. Δεσμευόμαστε να βοηθήσουμε, έχουμε διάθεση κατανόησης και δεν έχουμε επικριτική στάση.  

Βλέπουμε ανθρωπιστικά το θεραπευόμενο. Δείχνουμε τη διάθεσή μας να δουλέψουμε μαζί του, δείχνουμε το ανθρώπινο ενδιαφέρον μας, δείχνουμε την αποδοχή του από εμάς, προσφέρουμε ένα περιβάλλον όπου θα νιώθει ασφάλεια, οπότε δεν θα στενοχωριέται και δεν θα θυμώνει.  

• Αφιερώνουμε χρόνο κι ενέργεια
• Δε βιαζόμαστε
• Με σχόλια κι ερωτήσεις δείχνουμε το ενδιαφέρον μας να τον κατανοήσουμε
• Δείχνουμε το ενδιαφέρον μας με έκδηλη την πρόθεσή μας να τον κατανοήσουμε και όχι να τον επικρίνουμε
• Σχολιάζουμε θετικά την προσπάθεια και τα λειτουργικά σημεία της προσωπικότητάς του.

Ενσυναίσθηση  

Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να αντιδρούμε στα συναισθήματα του θεραπευόμενου μέσα από το δικό του πλαίσιο αναφοράς και όχι από το δικό μας. Η ικανότητα να επικοινωνούμε με ακρίβεια κι ευστοχία κατανόηση του μηνύματός του. Ενεργής εκτίμηση της συναισθηματικής εμπειρίας του άλλου. Βλέπουμε με τα μάτια του και ακούμε με τα αυτιά του.

Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αρμονική θεραπευτική σχέση, θεραπευτική συμμαχία, δείχνουμε την κατανόηση και τη συμπαράστασή μας, συλλέγουμε πληροφορίες, αποσαφηνίζουμε τα προβλήματα.

• Συγκεντρωνόμαστε στα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα του θεραπευόμενου
• Επιτρέπουμε τη σιωπή εάν χρειάζεται να επεξεργαστούμε τα μηνύματα πριν την παρέμβασή μας
• Διαμορφώνουμε τις παρεμβάσεις βάσει του μηνύματος που εισπράξαμε
• Χρησιμοποιούμε λέξεις παρόμοιες με του θεραπευόμενου
• Προσέχουμε τα μη λεκτικά χαρακτηριστικά μας να συμβαδίζουν με τα μηνύματα που δεχόμαστε από το θεραπευόμενο

Αυθεντικότητα – Σύγκλιση  

Η αυθεντικότητα είναι η ικανότητα του θεραπευτή να είναι αυθεντικός χωρίς να παρουσιάζει πλαστή εικόνα του εαυτού του. Στόχος είναι να μειώσουμε τη συναισθηματική απόσταση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου και η επιτάχυνση της διαδικασίας γνωριμίας και της ανάπτυξης αρμονικής σχέσης βασισμένης στην εμπιστοσύνη.  

• Λεκτικά και μη λεκτικά μας μηνύματα συνεπή μεταξύ τους
• Αποφεύγουμε να δίνουμε έμφαση στο ρόλο και τη θέση μας
• Είμαστε αυθόρμητοι, αλλά ευγενικοί.
• Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας
• Οπτική επαφή, χαμόγελο, σκύβουμε προς το μέρος του θεραπευόμενου

Σε μια διαδικασία ψυχοθεραπείας ο βαθμός που θα επιτευχθεί η δημιουργία σύνδεσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι το κλειδί για την αποτελεσματικότητά της και την επίτευξη του θεραπευτικού στόχου.

Πεποιθήσεις και πώς μας επηρεάζουν

Είναι αναμφίβολο ότι το πώς είμαστε σαν άνθρωποι σχετίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις πεποιθήσεις μας. 
Οι πεποιθήσεις αρχίζουν να δημιουργούνται από τη στιγμή της γέννησης. Από όταν άνθρωποι μας χαμογελούσαν ή μας φώναζαν όταν ήμασταν νεογέννητα. Αυτές οι πρώτες αλληλοεπιδράσεις και όλες όσες ακολούθησαν με άλλα 
ανθρώπινα πλάσματα διαμόρφωσαν τον άνθρωπο που είμαστε σήμερα. 
Έτσι, λοιπόν, έχουμε διαμορφώσει μία εικόνα για τον εαυτό μας που βασίζεται 
στις συμπεριφορές άλλων ανθρώπων προς εμάς. 

Είναι μια εικόνα που έχουμε υιοθετήσει και η οποία είτε μας βοηθά είτε μας 
εμποδίζει στην πλήρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων μας και ποτέ δεν μένει 
στατική, αλλά αλλάζει με κάθε νέα περίσταση ή συνθήκη που διαμορφώνεται.    

Από τη γέννησή μας ακόμα, «ειδικοί» παρακολουθούσαν, σχημάτιζαν 
γνώμες και αξιολογούσαν όλα όσα κάναμε. 

Αυτοί οι επονομαζόμενοι «ειδικοί» ήταν οι γονείς, οι δάσκαλοι, 
οι συγγενείς, οι μεγαλύτεροι. 
Καθώς μεγαλώναμε δεχτήκαμε και μετρήσαμε τις γνώμες τους ως την 
απόλυτη αλήθεια. 
Τώρα, στην ενήλικη ζωή μας μπορούμε να αξιολογήσουμε κατά πόσο 
αυτοί οι άνθρωποι ήταν ειδικοί σχετικά με τις ικανότητές μας. 

Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας μπορεί να πρόσθεσε ή να περιόρισε 
την εξέλιξή μας.   

Η εικόνα που έχει κάθε άτομο για τον εαυτό του είναι μια γενική αποτίμηση 
κάθε συμπεριφοράς και γνώμης που τους έχει ειπωθεί για τον εαυτό τους 
από τη γέννησή τους και σε μερικές περιπτώσεις πριν ακόμη από αυτήν. 

Eίναι τόσο βαθιά ριζωμένο, από τις συνεχείς ισχυρές επαναλήψεις που 
σταδιακά γίνεται η υποσυνείδητη εικόνα της ιδέας που έχει για τον εαυτό του.   

Ένας ενήλικας λειτουργεί μέσα στα όρια της εικόνας που έχει για τον 
εαυτό του και σταδιακά αυτή η δοσμένη εικόνα γίνεται ο πραγματικός 
άνθρωπος σε αντίθεση με την εικόνα. 
Σταδιακά γίνεται η «νόρμα» και η «ζώνη ασφαλείας» μας, όπου 
αισθανόμαστε ασφαλείς, σίγουροι και προστατευμένοι. 

Αυτό παρόλο που ακούγεται θετικό, μπορεί να γίνει αρνητικό, αφού 
μπορεί να καταντήσει περιοριστική φυλακή.  

Είναι η αντίληψη του τι πιστεύουμε εμείς ότι είμαστε, τι νομίζουμε 
ότι είμαστε, που πρακτικά ορίζει πώς αντιδρούμε στη ζωή και κατά 
συνέπεια τι πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε. 

Η ζώνη ασφαλείας, στην οποία κινούμαστε είναι η ζωή, που νιώθουμε 
ασφαλείς να ζούμε.
Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι μια ζωή μέσα στη μιζέρια, 
τη φτώχεια, τον πόνο, τη βαρεμάρα, το φόβο και τη θλίψη.   

Οι άνθρωποι συχνά μένουν κλειδωμένοι σε τέτοιες καταστάσεις επειδή 
η εικόνα για τον εαυτό τους και οι πεποιθήσεις τους τους στηρίζει σ’ αυτές. 

Πραγματικά πιστεύουν ότι αυτός είναι ο τρόπος που τους αξίζει, αυτό που 
δικαιούνται και ασφαλείς με αυτή την πεποίθηση παραμένουν άπραγοι μέσα 
στη ζώνη ασφαλείας τους.  

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μέσα σε μία κλειστή επαναληπτική διαδικασία. Η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους δημιουργείται από τις πεποιθήσεις τους (ό,τι πιστεύει ένα άτομο ότι είναι αλήθεια για εκείνο και τον κόσμο). Το άτομο χτίζει και ταϊζει αυτές τις πεποιθήσεις και αληθινά νιώθει άνετα με αυτές. 

Μόλις ένα άτομο πάρει την απόφαση να αλλάξει ξαφνικά έχει την 
ουσιαστική ελευθερία να διαλέξει και κατά συνέπεια να απολαύσει πεποιθήσεις 
και συμπεριφορές που τον ενδυναμώνουν. 
Η διαδικασία είναι η ίδια για όλα τα άτομα.  Ο καθένας μας έχει τις δικές του φανταστικές φυλακές και είναι δική μας απόφαση να ανακτήσουμε ή όχι την ελευθερία μας.  

Οι πεποιθήσεις μπορούν να αλλάξουν. Όλων οι πεποιθήσεις μπορούν να αλλάξουν. Αυτό που χρειάζεται είναι να τις εντοπίσουμε, να δούμε πώς μας επηρεάζουν και να αποφασίσουμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε. 

Η διαδικασία δεν είναι απλή και εύκολη, αλλά δύσκολη και χρονοβόρα. 
Εάν σκεφτούμε πόσα χρόνια μας πήρε να εδραιωθεί η πεποίθηση είναι απολύτως κατανοητό ότι η διαδικασία για να την αποτινάξουμε θα πάρει πολύ χρόνο και κόπο.  

Όμως, να θυμάστε ότι εσείς επιλέγετε να πιστεύετε τις δικές σας πεποιθήσεις 

και επομένως εσείς μπορείτε και να τις αλλάξετε.